Το ελαιόλαδο πρέπει να είναι διαυγές. Η υγρασία, τα αιωρήματα και η μούργα ταγγίζουν και πικρίζουν το ελαιόλαδο. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, ενδεχομένως να εμφανιστούν λευκά αιωρήματα ή ίζημα στον πάτο της φιάλης. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως ένδειξη αλλοίωσης της ποιότητας.
Το χρώμα του ελαιολάδου πρέπει να κυμαίνεται από ανοικτό χρυσοπράσινο έως σκούρο πράσινο. Το ελαιόλαδο με ξεθωριασμένο κίτρινο χρώμα θα πρέπει να αποφεύγεται. Εξαίρεση αποτελεί το ελαιόλαδο που προέρχεται από τη Λέσβο, το οποίο από τη φύση του έχει πιο κίτρινο χρώμα.
Το ελαιόλαδο θα πρέπει να έχει χαμηλή οξύτητα (0-0,8%).
Το πώμα της φιάλης θα πρέπει να είναι σφραγισμένο και ερμητικά κλεισμένο (ασφάλεια γνησιότητας).
Να είστε επιφυλακτικοί με τα ελαιόλαδα που πωλούνται σε πολύ χαμηλότερη τιμή από τη μέση τιμή της αγοράς. Η τιμή είναι συνάρτηση της ποιότητας.
Αποφεύγετε την ηλιακή ακτινοβολία και τη θερμότητα. Το ελαιόλαδο δεν πρέπει να αποθηκεύεται σε μέρη που τα βλέπει ο ήλιος ή κοντά σε πηγές θερμότητας.
Ο καλύτερος σύμβουλος για την επιλογή ελαιολάδου είναι σίγουρα το όνομα του παρασκευαστή και η μάρκα που εμπιστεύεται ο καταναλωτής.
μα που πήγε το σχόλιό μου για το λαδάκι παραγωγής μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλος πάντων αφήνω
μια καλημέρα
και τρώμε το λαδάκι μας όπως και νάναι αφού είναι δικόπ μας
Logia την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πραγματικά ευλογία να έχεις το δικό σου λάδι. Και γενικά να μπορείς να έχεις δική σου παραγωγή σε διάφορα τρόφιμα. Απολαμβάνεις αυθεντικές γεύσεις, αλλά πάνω απ΄ όλα είναι θέμα υγείας.